Zout

Naast het vangen van allerlei vissoorten in het zoete water zoek ik ook graag mijn vertier aan het zoute water. De Nieuwe Waterweg is slechts een kwartiertje rijden. Door alle beroepsvisserij aan de monding van de Waterweg is het allemaal wel wat minder geworden maar er valt toch nog genoeg zeebaars en fint te vangen in de zomermaanden. Ik gebuikt hier allelei soorten kunstaas voor in de vorm van shads, lepels, pluggen, zeeforel lepels. Hieronder wat foto's van vangsten van de afgelopen tijd.
Te weten zeebaars en fint.

Gehavende Yggdrasill.

Een smetteloze barbeel van 73 cm.
Aan het begin van deze week weer eens naar het zuiden des lands gereden om daar te gaan shoppen en in de avond en ochtend uren te gaan vissen. Na een dagje winkelen wat gegeten en gedronken om vervolgens met vrouwlief naar de beoogde stek af te reizen. Om bij de stek te komen was het een ware rimboe om door te worstelen. Eenmaal op de stek aangekomen de nodige pellets gevoerd en vervolgens rustig de hengels uitpakken en het aas op de juiste plek inleggen. Al snel volgen er wat tikken op de top, maar daar bleef het voorlopig bij. Inleggen, na een tijd ophalen, aas verversen zo gaat het even door. Dan wordt het tijd om een andere aassoort aan de haak te hangen. Lange tijd gebeurt er niets totdat.... een paar brute harde rukken op de hengel top laten mij als een komeet naar de hengel grijpen. Hangen!!! brul ik naar m'n vrouw.

Actie foto!

Een pittige maar doch voorzichtige dril volgt. Verspelen is geen optie met m'n vrouw als getuige. De vis blijft lang diep zijn rondjes zwemmen onder de top. Dan geeft de barbeel het eindelijk op, met een brede glimlach schuif ik het net onder de vis. Na de nodige prachtige foto's genomen te hebben gaat de vis weer terug het verfrissende water in. Want het was warm en het zou nog veeeeel warmer worden. Na nog een brasem gevangen te hebben pakken we in. Niet nadat ik nog de nodige pellets gevoerd heb voor de morgenochend sessie.
Inmiddels is het 5.30 in de ochtend, nog even en de zon komt op. De eerste beaasde haak gaat te water. Heerlijk, wat een rust. Om een uur of 6 zit ik achter de hengels, het belooft weer een bloedhete dag te worden, dus het wordt maar een korte sessie tot een uur of half 10. Als snel volgen de eerste tikken op de top, zonder verder doorgezette aanbeet. Ik draai de lijnen in en vervang het kleine aas voor een XL formaat. Ondertussen zwemt er een bever op z'n gemak langs, de ijsvogels late zicht zien. Helaas is m'n geliefde enorme boom gehavend geraakt tijdens noodweer. In mijn gedachte is dit de Yggdrasill, een levensboom uit de Noorse mythologie. Een enorme tak is afgescheurd, arme boom, ik wens hem sterkte, of is het haar?

Een gehavende Yggdrasill
Dan slaat de hengel opeens krom, een barbeel dient zich aan. Een gevecht gaat beginnen, maar dan slaat het noodlot toe. De vis duikt onder een onder water obstakel, een boomstronk o.i.d. Na een minuut of 10 "tug of war is de vis de winnaar, ik blijf met een wapperend lijntje achter. Even moed verzamelen en opnieuw de hengel optuigen en beazen. Wederom een XL aas aan de hair, het ziet er niet uit.

Met moeite onder de boom vandaan gekregen... 70 cm barbeel.

Na een half uurtje wederom een heftige aanbeet. En.... meteen weer onder het obstakel geschoten. PFFF het zal toch niet waar zijn. Gelukkig een verse schuurbestendige lijn op de molen gezet.... ja ja u leest het goed een molen..... Met wat beleid komt de barbeel nu wel onder het obstakel vandaan en zwemt de rivier op. Al snel ligt de barbeel nu in het net. Gelukkig maar en het is weer een beste vis, deze meet 70 cm. die van gisteren 73 cm. De temperatuur loopt langzaam op, ik ga inpakken, spreek de boom nog wat moed in en ga vrouwlief ophalen om weer naar huis te gaan.

Over de landgrenzen improviseren.

Een schitterende kopvoorn

De afgelopen week eens over de landgrenzen vakantie gehouden, te weten in het prachtige Luxenburg.

De barbeel van 50 cm.

Een mooie vakantie woning op een park gehuurd met het riviertje de LÓur over het terrein lopend. Naast de nodige kleding, camera's, etenswaren het nodige visgerei ingepakt. Wat er in LÓur valt te vangen liet zich raden. Forel werd over gesproken, een vlieghengel gaat mee, voor de rest niet veel betrouwbaars vernomen, dus een matchhengel en een halve liter maden meegenomen.

Aan het vliegvissen op forel, zonder resultaat

Aangekomen in Luxenburg bij de vakantie woning zag ik al in m'n ooghoeken dat het water laag stond. Dat gaat lastig worden. In de loop van de dag als eens even gevliegvist, zonder resultaat. In de avond maar eens met de matchhengel, een stroomdobber, onderlijntje 12/00 haakje 14 en de halve liter maden er op uit getrokken. Op zoek naar wat dieper wat kwam ik al lopend aan het einde van het terrein bij een ruime bocht in het riviertje terecht.

Mijn eerste elrits ooit.

Hier maar een een hand maden te water later gevolg door een beaasde haak. Binnen enekle tellen ging de dobber al onder, ik tik aan, waarempel, een visje. Na even goed kijken blijkt dit een elrits te zijn,m'n eerste ooit. Hierna volgt bij vrijwel elke keer na inleggen een visje aan de haak. Met nadruk op "je" visje zo groot als m'n pink bijten maar al te graag in de maden, grondel, serpeling, elrits, kopvoorn, blankvoorn.

Een van de vele bezienswaardigheden van Luxemburg, kasteel Vianden.


De tweede avond gaat dit ook zo door... Tijd voor wat anders. Dobber eraf, onderlijn eraf, na wat materiaal speuracties in de vistas het een en ander gevonden en kon er wat geimroviseerd gaan worden... stuitje op de lijn, wartelloodje van 20 gram op de lijn gevolgt de 2 stuitjes, als laatste een korum hairrig haak met quick stop aan de haak geknoopt. Als back-up voor de maden had ik nog een zak Code Red pellets in 2 maten meegenomen.
In het zuiden des lands vaak goed voor een barbeel en kopvoorn. Een half uurtje geleden al een paar handen 4 mm pellets gevoerd, nu de 8 mm pellet voorzichtig op de beoogde plaats in de uitgediepte bocht inleggen. De hair wat korter gemaakt, want kopvoorns zijn lastige bijters. Bij gebrek aan hengelsteun de matchhengel op de grond gelegt en de lijn op de centrepin strak getrokken zodat de top ligt krom staat. Afwachten maar. Lang wachten hoeft niet al snel een veneige tik op de top, ik sta op scherp. Dan een hard ruk, ik sla aan... hangennnnnn. Een fel vechtende vis verweert zich aan de andere kan van de lijn. Wouwww daar had ik niet op gerekend. Na een minuut of wat komt een gele schim omhoog, een dikke grote kopvoorn geeft het op. Eenmaal op de kant de vis voorzichtig onthaakt, terug het net in en het water in en snel vrouwlief opgebeld om wat foto's te komen maken. De kopvoorn meet 53 cm, wat een beest. Na de foto's gemaakt te hebben gaat deze prachtige vis weer terug zijn vertrouwde water in.

Ijsvogeltje

De andere ochtend ga ik het nogmaals proberen, dit smaakt naar meer. Ondertussen heb ik een concurent gespot, een prachige blauwe ijsvogel heeft zijn positie ingenomen op het eilandje midden in het riviertje. Na een paar tellen heeft deze al een visje te pakken.

Een beresterke barbeel van 62 cm.

Het ritueel herhaalt zich voeren, ingooien en wachten.En binnen een uur sta ik weer met een kromme hengel, een hevige verzettende vis probeert naar het eilandje te zwemmen in een lange run. Gelukkig weet ik de vis net op tijd te keren en even later glijd een prachtige barbeel het net in. Wat een beest, weer een aangename verrassing ! Deze vis meet 62 cm. Bijna half negen in de ochtend tijd voor ontbijt en om Luxenburg verder te gaan verkennen. De andere ochtend wederom vroeg op en ja hoor,om 6 uur in de ochtendmist kan nogmaals een barbeel de Code Red pellet niet weerstaan. Deze meet 50cm. Uitstekend gezelschap..mijn vrouw..prachig weer, fijne vakantiewoning, vele bezienswaardigheden en een paar geweldig mooie vissen.... mjn vakantie kan niet meer stuk!

Als het klein hoefblad bloeit, wordt de zeelt actief

Een schitterende zeelt van 52 cm.
Vandaag op een van mijn spaarzame vrije dagen weer eens gaan vissen. Na het vele slechte weer van de afgelopen weken met veel wind en regen is het deze week wat rustiger en warmer geworden. Vandaag zou het een mooie warme lente dag worden. Rond 7 uur op mijn stek aangekomen is hier weinig van te merken. Mistig en koud, gelukkig geen wind. Om te beginnen maar eens een paar handen halibut en krill pellets op de stekken uitsstrooien gevolgt door enkele handen met maden. Al snel ligt de eerste hengel, de haak beaast met maden, op de stek.

Het klein hoefblad, een lente bode, aankondiging dat de zeelt actief wordt.
Een tweede volgt beaasd met wormen. Afwachten maar of de vis actief is. Na een uurtje niets gezien te hebben eens naar stek 2 gewandeld, een 15 tal meter verder op. Hier staat het klein hoefblad al in bloei. Een klein plantje met mooie gele bloemen dat vroeg in de lente bloeit vaak samen met de vangst van de eerste zeelt. Een bundel met wormen zweeft naar de bodem. Al snel komen er wat zenuwachtige tikjes op het pennetje wat nu ook langzaam zijn eigen weg op het water zoek. Ik tik aan en sta meteen met een kromme hengel. Zeelt, kan niet missen. De lichte hengenl 0.75 lb en de bijbehorende lichte lijn weten uitstekend de klappen van de boksende zeelt op te vangen.

De eerste zeelt van het jaar, 48 cm

Het net kan al snel onder de zeelt geschoven worden en een mooie exemplaar komt op de kant. Een foto en even meten....48 cm.. geen slecht begin! Weer terug op stek 1. Een verse tros wormen gaat te water. Vrijwel meteen loopt de pen weg en een stevig gevecht begint. Dit is een echte knokker, wederom een zeelt. De hengel buigt diep door en de Trudex centrepin geeft gewillig wat lijn op commando van mijn duim.

Een harde vechter die 46 cm mat.
De zeelt duikt alle kanten op, maar moet tenslotte toch het onderspit delven. Eenmaal op de kant meet deze zeelt maar liefst 52 cm. Ik heb slechtere starts gehad in maart. Hierna volgt een brasem die de maden niet kon weerstaan. Gevolgt door.... nog maar een zeelt, deze meette 46 cm, maar vocht voor 56 cm. Dan wordt het weer langzaam tijd om in te pakken. Hoe het visjaar er voor de rest uit gaan zien weet ik niet, deze ochtend kan mij in ieder geval niet meer afgepakt worden.

Donders koud!

Vier januari, ik heb m'n eerste vrije dag te pakken van 2019. De dag ervoor de dropshot uitrusting in orde gemaakt om deze ochtend eens lekker achter de roofvis aan te gaan met allerlei soorten, al dan niet levensecht lijkende, rubber creaties. Op de weg naar de visstek toe is het nog even spannend, ijs of geen ijs op het water. Want het is behoorlijk koud buiten. De afgelopen dagen wat gevroren en licht gesneeuwd. Voor Nederlandse begrippen ligt er dan meteen een "pak sneeuw" van wel 3 cm....Op de visstek aangekomen zie ik dat ik redelijk geluk heb. Het deel wat ik wil gaan bevissen is ijsvrij, de andere helft van het water is nog bedekt met een vlies ijs. De harde wind, naderende sneeuw en een temperatuur van net 2C maakt het donders koud.
De eerste worpen worden gemaakt en het shadje wordt tergend langzaam binnengehaald met pauzes, waarin het shadje van de nodige stuiptrekkingen wordt voorzien veroorzaakt door mijn rechterarm. Vele worpen worden gemaakt, af en toe een tik van een vis, maar helaas nog geen goede aanbeet. Een verre worp naar rechts doet mijn shadje een meter van de overkant op zo'n 25 meter afstand belanden. De nieuwe Momoi lijn 8/00 maakt de verre worpen met gemak mogelijk. Ik start de molen dan.... vast of een aanbeet...Ik blijf staan met een wapperend lijntje, door onder de knoop van de haak. Ik kan niet echt zeggen dat ik een vis aan de haak had, maar er liggen op die plaats ook geen obstakels waar ik zo mijn lijn op kan doorsnijden, voor zo ver ik weet.

Niet getreurd, gewoon doorgaan, op naar de eerste vis. Het is inmiddels nog harder gaan waaien, gelukkig ben ik goed gekleed anders was het niet uit te houden van de kou. Dan vlak voor de kant een hoop gespetter en kabaal... wat nu... Ik ga kijken maar zie niks, behalve wat takken en waterplanten die wild bewegen. Dan zie ik opeens dat de enorme ijsplaat welke m'n halve visstek bedekt jdoor wind wind loskomt van de kant. Binnen enkele minuten is de schots al een paar meter op drift. Mooi zo, mijn visbereik wordt hierdoor een stuk groter. Na aardig wat worpen toch nog maar een keer op de mysterieuze verspeel plek werpen. Pats... in een worp precies op de plaats waar ik het shadje hebben wil en... meteen weer vast.. nee ... een flinke snoek heeft direkt het mini shadje te grazen genomen.

Een dril op behoorlijk afstand is bezig. Ik neem geen risico en loop te snoek tegemoed, ondertussen het net met de XL steel gereedmakend. Voorzichtig drillen, hopen dat de Fluorcarbon lijn heel blijft. Langzaam komt de snoek naar het net, een hele beste zo te zien. Om de kant op het onthaakmatje zie ik pas hoe dik de snoek is. Geweldig, die heeft al menig visje achter de kiezen zitten. Voorzichtig onthaak ik de vis en meet deze meteen.... 76 cm. De snoek gaat weer terug in zij koude element. Brrr de eerste sneeuwvlokken vallen. Een hapje eten en een slok warm water voor dat ik nog even verder ga vissen. Een tweede vis zit er niet meer ik. Ik ga lekker naar de warme kachel!