Sunday, November 21, 2010

Een zware strijd,




Vandaag ondanks de mist en file verwachtingen toch naar Limburg gereden om weer eens in een beek te vissen. Eerst de dames afgezet bij het Outlet centre in Roermond. Vervolgens naar mijn geliefde beekje gegaan. Het was nog koud en mistig en ik zag hier dat er hier en daar nog wat gras wit van de nachtvorst was. Brrrr, wat doe ik hier.... Maar de afspraak was gemaakt, dames shoppen, ik vissen.
Voorzichtig een van mijn favoriete stekken benaderd alles uitgepakt en eens rondgekeken wat het hoge water de afgelopen week aangericht had. Valt mee zo te zien, de beek was wel buiten zijn oevers getreden maar is nu weer goed bevisbaar, hoewel het wel hard stroomt.
Eerst maar de "rolling meat" methode uitproberen. Een stuk smak op de haak prikken, wat lood op de lijn doen, zoveel, dat het aas bij de bodem blijft maar toch in de stroming over de bodem rolt. Met regelmaat het aas even tegenhouden en terugtrekken om het vervolgens weer een stukje in de stroom mee te laten voeren. Hoe ik mijn best ook doe, er volgt geen aanbeet. Stuk smak met 30 gram lood op een veelbelovende stek op de bodem verankerd om vervolgens met de andere hengel te gaan " long trotten"
De centrepin bevat een lijntje van 15/00 en een 45 cm. lange onderlijn van 10/00 met daaraan geknoopt een haakje nr. 16. Lichter tuig dan gebruikelijk, maar met dit koude weer moet het aas zo natuurlijk mogelijk bewegen vind ik. Als aas gebruik ik maden. Helaas waren er alleen nog maar mini maden te koop Ik moet het er maar mee doen. Met wat getob door de koude vingers krijg ik een 4 tal maden op het haakje geprikt. Het aas wordt met een Avon type dobber nauwkeurig langs interessante stekken gedirigeerd. Telkens zorgend dat de dobber met regelmaat schuin in het water wordt getrokken in de stroming, zodat het aas wat omhoog komt, dan de dobber weer even laten gaan, zodat er een verleidelijk bewegend aas aan de vissen geserveerd wordt.....hoop ik.




Regelmatig duikt de dobber even weg op bodem vuil e.d maar nog geen aanbeet. Na een aantal driften komt een vers trosje maden bij wat bossages een 25 meter verderop, net voordat ik de dobber uit het zicht verlies. Een hotspot voor kopvoorns. Wederom schiet de dobber weg, net voor de overhangende takken, ik sla, vast... nee..... een sterke vis vecht in de stroming een meter of 25 verderop. Wat een sterke vis, dat wordt voorzichtig drillen. Iets waar de vis heel anders over denkt. Hij duikt eerst naar links de takken in.... bijna, ik kan hem net stoppen. Dan gaat hij naar rechts de ondiepte in, de strijd is gestreden denk ik, maar nee! De oever blijken hier flink uitgehold te zijn en de vis verdwijnt geheel onder een holte in de oever. Wat nu, voorzichtigheid is geboden, 10/00 is niet veel. Er begint een touwtrekspel tussen de vis en mij. Ik voorzie een sombere afloop. Hou de spanning op de lijn en wacht af, plotseling geeft de vis op en duikt weer de stroming in richting een bos overhangende takken. Na wat hoogstaande driltechnieken en een hoop geluk, komt de vis ook nu weer vrij. Eindelijk, geen obstakels meer en na wat uitvluchten voor de kant is de vis eindelijk moe gestreden na een zware strijd en klaar om het net in te glijden. Pfffff, mijn zwaarste dril tot nu toe hier. Een toevallige passant maakt wat foto's. Nog even de vis meten, 45 cm geeft het lint aan. Niet de grootste van het jaar, wel de sterkste ! Ik vis nog een tijd door op wat andere stekken, om wat kleine tikken op mijn hengeltop na wordt er niets meer gevangen.
Tijd om de dames op te pikken en naar huis te gaan met de nodige files voor de boeg. Maar dat mag de pret niet drukken, ik heb weer een mooie vis gevangen !