Rust....

Rust....Daar was ik wel even aan toe na een lange intense periode, verhuizen, mantelzorg voor moeders, verhuizing van moeders en de rest... Tijd om weer eens naar het zuiden des lands te gaan om aldaar een poging te wagen om een barbeel te vangen. Vanuit het hotel meteen naar de stek gegaan. Door oksel hoge brandnetels en bramenstruiken mij een weg gebaand te hebben kom ik bij mijn stek aan. Onweer en dreigende luchten doemen inmiddels op. Altijd listig in deze omgeving met al die hoge bomen. Een paar handen met pellets gaan te water. In gedachten zie ik de pellets op de bodem dwarrelen precies op de plek waar ik wil. In de praktijk met al die stromingen en stroomnaden is het een beetje gokken. Toch nog maar een paar baitdropper vol loslaten op de stek. Inmiddels gaat het in de verte richtting Duitsland helemaal los in de lucht...takkeweer.

 Niet lang na het inleggen van de beaasde haak volgen er al wat korte tikken op de top. Ik denk er zo het mijne van.... jawel na een half uur komt er een brasem op de kant die na een korte tik op de top de stek op zijn kop zet. Ik pak in, morgen om 4 uur gaat de wekker. Het is 5 uur als ik weer terug ben op mijn stek. Hoofdlamp aan, met de baitdropper wat pellets op de stek, beaasde haak op de voerstek en even genieten van de rust. Al snel volgen er weer wat tikken op de top en getril..... ervaring leert inmiddels dat er wat "rommel" zich op de lijn verzameld heeft. Als het licht wordt zie ik dat het harder stroomt en dat er veel rommel, planten en takken in het water drijven. Dat er stroming in het water gekomen is is gunstig, al die rommel niet. 

Ondertussen een andere stek opgezocht. Tot 2 keer toe een kromme top, veroorzaakt door een partij waterplanten. Helaas nog geen barbeel. Weer terug op de oude stek. Ik zit goed en wel om wat te eten of de centrepin gilt het uit. Ik zie een kromme hengel in de steun staan. ...yessss...Na een korte dril komt er een....maisplant naar boven....grrrr. Ik ga stug door. Een 14 mm pellet gaat op de hair en verdwijnt de diepte in. Na een half uurtje weer een keiharde aanbeet....het zal toch niet weer..... Nee ik voel een vis aan de andere kant van de lijn. 

Helaas onder een boomstronk gezwommen, maar na wat tactisch trekwerk komt de barbeel onder de boomstronk vandaan en kan deze naar het net gedrild worden. De barbeel heeft er zin in en blijft lang in de diepte zijn rondjes draaien.

 Dan toch wordt de barbeel moe en glijdt in het net. Eindelijk, alle inspanningen en ellende van de afgelopen tijd zijn voor even vergeten. De vis meet 73 cm. Snel de kamera gepakt voor wat foto's, gelijkt zie ik een ree in m'n ooghoeken langsrennen. Nog net op de foto. De barbeel komt ook op de gevoelige plaat te staan en glijdt weer terug het water in. Na nog een boomstronk en een berg groen gevangen te hebben keer ik met een tevreden gevoel weer terug naar het westen des lands.

Een stekelige ochtend.

De laatste weken een paar keer op zeebaars gevist. Ik woon op een kwartiertje rijden van de Nieuwe Waterweg, een hoog aangeschreven zeebaars stek. Vaak vis ik vanaf de strekdammen als de waterstand dit toe laat. Niet geheel zonder risico. De stenen zijn vaak spekglad, grote schepen die passeren veroorzaken waren sunamie's over de strekdammen waardoor je gewoon weggespoeld wordt als je niet op tijd weg bent. Kortom, ogen open, voorzichtig lopen (ik gebruik een Nordic walking wandelstok als ik over de gladde stenen loop) en niet te stoer doen.
Onlangs een nieuwe zeebaars/zeeforel set aangeschaft. Een Daiwa Lateo 3.00 meter seatrout hengel en een Daiwa Theory 4000HA magseald molen.

Een heerlijke set waar ik met zonder veel inspanning het kunstaas over grote afstanden weg kan zetten. De hengel heeft een gevoelige top maar ook een stevige ruggegraat om weerstand te geven aan een sterke vis in de stroming.
Het kunstaas wat ik gebruik is divers. Vaak Fiish shads en zeeforel line true wobblers en lepels van Savage Gear, maar ook pluggen als de zeebaars hoger zit.
Een paar stevige laarzen en een waadpak, vliegvisvestje en een Vision vliegvis jasje en een schepnet zijn ook niet onbelangrijk op deze locaties.

Ondanks de mooie uitrusting wilde het nog niet erg met de zeebaars vangsen, laat staan zeeforel. Op 2e Pinksterdag beloofde het wederom een zonovergoten dag te worden zoals het de afgelopen 2 maanden al was. Maar het was ook hoog water rond 10 uur in de ochtend. Vroeg uit bed om weer een poging te wagen om een zeebaars te vangen. Aangekomen op de stek zie ik in mijn ooghoeken een grote kring in het water langs de kant.... jagende vis op visbroed welke tussen het wier langs de kant zit. Dat ziet er veelbelovend uit. Helaas was dit eenmalig, geen vis meer aan de oppervlakte zien jagen. De Fiish shad wordt voor de zoveelste keer inmiddels gelanseerd richting horizon. Even op diepte laten komen en dan de shad binnenvissen om zo een zeebaars te verleiden. Ik kijk even naar een grote boot en vis verd..err...nee he... vast. De shad zit vast op het taluut. Pffff ff touwtrekken wie er wint.... ik niet.... een wapperend draadje rest. Gelijk een nieuwe fluorcarbon lijn aanknopen, nieuwe shad eraan en ik kan we verder. Op een kilometer afstand zie ik de vloed al opkomen tegen het water van de rivier. Langzaam maar zeker stijgt het water voor mijn voeten. De shad gaat weer richting horizon, met korte halen weer binnengevist... een meter of 15 voor de kant een knal op de hengel. Vis... de hengel gaat rond en de slip giert. Geen scholen baarsje. Na een korte dril komt er langzaam maar zeker een flinke zeebaars richting het net. Ik kan mijn geluk niet op. Voorzichtig de gestekelde ridder onthaken en wat foto's nemen alvorens de vis van 56 cm.weer terug het zoute water in gaat.

Duikende meeuwen op jacht naar een school visjes, vaak azen hieronder ook de zeebaarzen op dezelfde prooi.

De (vis) draad weer opgepakt

Het afgelopen half jaar heb ik het bijzonder druk gehad met de verhuizing naar onze nieuwe woning.

Geen tijd gehad, gemaakt om te vissen. Twee weken geleden eindelijk voor het eerst sinds lange tijd wezen vissen. Het zijn rare tijden. Het Corona virus waard rond in de wereld. Duizenden doden, vele mensen besmet, winkels gesloten, van alles afgelast, zelf de Maasvlakte waar ik op zeeforel wil gaan vissen dit voorjaar. Dan maar op zeelt op mijn favorite stek. Na eerst een brasem gevangen te hebben volgende er direct een mooie zeelt achteraan. De pen had niet eens de kans om aan de oppervlakte te komen. Met een tevreden gevoel naar huis gegaan. Diezelfde avond sloeg het noodlot toe. Mijn moeder werd thuis onwel, gezien de leeftijd en vage klachten werd zij direct verdacht van het dragen van het Corona virus, ik was daar dag en nacht voor de verzorging en kon zelf ook in quarantaine. Bijna 2 weken op de vloer op een slaapmatje geslapen. Gelukkig is moeders negatief getest en inmiddels naar een verzorgingstehuis overgebracht voor herstel.

Ik pak de draad weer op en vanmorgen vroeg gaan vissen. Lopend naar mijn stek zie ik in de verte 2 reeen staan. Een mooi begin van de dag. De vogels zingen uitbundig of zijn druk met hun nest bezig. Een paar handen pellets gaan op de stek om de aandacht van de vis op het trosje wormen te trekken. Lang blijft het stil, heel. De noordoosten wind doet daar geen goed aan. Dan eindelijk duikt mn pennetje weg. Ik verwacht een boksende zeelt, maar nee. Deze vis vecht anders. Als snel komt een een mooi schubkarpertje aan de oppervlakte. Na wat dappere vluchtpogingen beland de vis toch in het net. Ik heb de denkbeeldige visdraad weer opgepakt, met succes.