De afgelopen december maand met wisselend succes achter de roofvis aangezeten. Voornamelijk met de dropshot. Half december begon het wat te vriezen en lag er zowaar een laagje ijs op het water. Op een van m'n spaarzame vrije dagen rond die tijd was het even zoeken naar een ijsvrij stuk water.
Na een aantal worpen in alle windrichting waar mogelijk, was er dan toch een snoek van rond de 60 cm die het verlijdelijk dansend stukje rubber niet kon weerstaan. Een paar dagen erna ging het al weer dooien, gelijk nog maar eens gaan proberen. Wederom vele worpen gemaakt.
De nieuwe Momoi lijn van 8/00 werpt als een speer. Na een lange worp recht naar voren krijg ik als snel een harde tik op het stuiptrekkende stervende rubber visje. Direct stop ik met indraaien en laat het rubber visje in visuele gedachten nog wat doodsstuipen maken om zo de snoek te verleiden een makkelijk prooi te kunnen pakken. Het lukt.... weer een harde tik en de snoek is gehaakt. Eenmaal op de kant is de snoek ook nu netjes aan de zijkant voor in de bek gehaakt.
Vervolgens de dagen hierna op de zelfde stek nog enkele pogingen gewaagd. Op enkele tikken op de shads na en helaas een losgeschoten baars kwam er hier niets meer op de kant.
Verder nog enkele malen het grote water opgezocht met de aangrenzende jachthaven. Helaas liet de roofvis zich hier nog niet zien.
2018 was al met al een wisselend jaar waar toch enkele prachtige vangsten mijn net mochten bezoeken. Hopelijk brengt een zeer druk 2019 toch nog wat tijd om wat mooie vissen te vangen.
No comments:
Post a Comment