Vorig jaar al het plan opgevat om een zeeforel uit de Nederlandse kustwateren te vangen. Het Europoort gebied alwaar ik nabij woon bergt een populatie aan zeeforel. Elk jaar worden er diverse exemplaren gevangen. Maar weinigen vissen er gericht op, Enkele collega vissers belagen de zeeforel met de vlieghengel en met succes. Vooralsnog probeer ik een zeeforel met kunstaas te vangen. Bij enkele Nederlandse winkeliers het een en andere aan gericht zeeforel kunstaas gekocht, verder nog wat kunstaas uit Duitsland en uit het zeeforel paradijs, Denemarken over laten komen. Over het kunstaas en de rest van de uitrusting in een vervolgverhaal meer.
Sinds het begin van het jaar met regelmaat vele worpen gemaakt om een zeeforel te vangen. Hier had ik al op gerekend, in Denemarken wordt de vis niet voor niets de vis van de 1000 worpen genoemd. Een keer meen ik een zilveren schim achter mijn lepeltje gezien te hebben, maar daar bleef het ook bij.
Het is nu half maart, de tijd de de zeeforel aanstalten gaat maken om de rivieren op te trekken op weg naar de paaigronden in Duitsland. In de ochtend ben ik met dit mooie weer op het meertje alhier op zeelt wezen vissen, ik ging naar huis halverwege de middag met een brasem van 60 cm. Lang niet slecht . Thuis de spullen omgeruild en op weg naar de rivier om een nieuwe poging te wagen een zeeforel te vangen.
Laag water, ik heb er geloof ik een abonnement op. Ik loop meteen door naar stek 2. Het eerste gedeelte is wel gevaarlijk met de met spekgladde met algen begroeide keien. Ik loop een 50-tal meter verder om daar maar een klein stukje met algen te hoeven overbruggen. Ik neem een stap….patssssss….. Voordat ik er erg in heb val ik keihard achterover op de stenen. Ik sla helemaal dubbel en voel mijn rubberkas kraken. Ik wil nog even doorvissen,,die hard….maar dat is te veel van het goede. Het wordt zwart voor mijn ogen, ik wordt duizelig. Snel op een stuk steen gaan zitten en even bijkomen. Het is gedaan met de zeeforel visserij voor dit moment. Ik strompel terug naar de auto, rijdt naar huis. Ik lik mijn wonden. Pijnlijke rug, zere bil en wat erger is een kraken pijnlijke ribbenkas. Naar de dokter geweest en vervolgens in het ziekenhuis foto’s laten maken. Gelukkig niets gebroken, maar vooralsnog een knakkende springende rib die mij het leven zuur maakt bij elke verkeerde beweging, hoest nies of hik……..
Inmiddels de zeeforel uitrusting weer op en top in orde gebracht, ik laat mij niet zomaar uit het veld slaan!
Wordt vervolgd…..
1 comment:
Als het je lukt, heb je een hele mooie Vis CV.
Groet Ronald
Post a Comment