De Romeinse goden zijn mij goed gezind als ik aankom op mijn visstek vroeg in de ochtendschemer. Venus, Mars en Jupiter vormen een mooie samenstand in de schemering en houden een wakend oog over mij in dit landschap waar twee millennia geleden de Romeinen hun sporen nalieten. De geur van rottende bladeren hangt in de ochtendnevel. De herfst is in volle gang. De hersfstormen en regenval blijven echter nog uit. Het beloofd, zoals als de afgelopen dagen, weer een prachtige dag te worden. Dat laatste kon wel eens roet in het eten werpen. De afgelopen tijd weinig regen gevallen, het water in het riveirtje staat laag, er staat weinig stroming, het water is helder en de zon gaat flink schijnen. Al met al gaat het een uitdaging worden om een barbeel te vangen.
Aangekomen op de visstek begint het bekende ritueel.De gekiemde hennep wordt met de baitdropper op de voerstek gedropt.Om de stek nog wat aantrekkelijker te maken gaan er ook nog een paar baitdroppers gevuld met maden op de stek. Nog een baitdropper met hennep op de stek en.....een enorme klap en kolk achter de baitdropper. Wat nu??..een grote snoek zag een lekkere snack in mijn baitdropper, het moet niet gekker worden.
De Harrison hengel wordt opgetuigd, de onlangs aangeschafte Speedia wide drum centrepin wordt in stelling gebracht. Vanwege de niet al te sterke stroming probeer ik het aas met een 1 Oz loodje op zijn plaatst te houden, een beetje over de bodem rollen mag best. De lengte tussen het lood en de haak houdt ik rond de meter, zodat het aas wat rond kan dwarrelen over de bodem om zo een barbeel tot aanbijten uit te lokken. Het aas, een 8mm DSK barbel special pellet gaat op de hair, de haak wordt volgeprikt met maden. Het aas gaat te water, de hengel wordt in stelling gezet. Gelukkig is het bijna windstil en drijven er hierdoor nog niet al te veel bladeren in het water welke in de lijn kunnen blijven hangen.
Het eerste uur strijkt voorbij, geen aanbeet geen tikken op de top. De ochtend mist lost langzaam op en de natuur komt tot leven. Ik haal de hengel binnen om het aas te bekijken, de maden zijn eraf. Mogelijk wat kleine vis die het op de maden voorzien hadden. Nieuwe pellet op de haak en verse maden erop. Nu zie ik waarom de maden van de haak zijn. Ik vis met een weerhaakloze haak. Mogelijk straks een exemplaar met weerhaak aanknopen. Ik werp weer in, het loodje met aas zoek zijn weg over de bodem. Dan als het loodje nog maar net stil ligt een ruk op de hengeltop...een blad?? Nog een hardere ruk..ik sla aan..direct volgt een kromme hengel en een lange run onder een overhangende boom. Rustig blijven, de vis voorzichtig uitdrillen. Nog een paar runs volgen, maar langzaam maar zeker komt de vis ...een barbeel zie ik met vreugde... naar het net. Onder de hengeltop onderneemt de barbeel nog enkele vluchtpogingen maar helaas voor de barbeel...ik win!
Het is een prachtige goed doorvoede barbeel, klaar voor de winter. Ik onhaak de vis en zie tot mijn schrik dat de weerkhaakloze haak al gelost heeft. De vis heeft een lengte van 66 cm en na wat foto's genomen te hebben gaat deze weer terug zijn domein in.
Ik voer nog wat hennep en maden en vis weer door. Ik verspeel na een korte dril nog een vis, daarna blijft het stil. Het gaat waaien en het begint bladeren te regenen, de vis omstandigheden worden er niet beter op. Ik ga weer richting het Westen des lands de Romeinen achterlatend, hun goden waren mij deze keer goed gezind.
5 comments:
Twee millennia geleden bedoel je denk ik(Romeinen).
Jan,
Bedankt voor de opmerkzaamheid, aangepast!
Mooie vis, mooie foto's en een mooi verhaal John
John, mooi verhaaltje met prima sfeer en vis. Je doet het toch maar weer, in elk geval heb je mij over de streep getrokken om nòg een laatste keer te gaan dit jaar, bedankt!
@bedankt Ronald!
@Hans, alvast een goede vangst toegewenst!
Post a Comment