Het afgelopen half jaar heb ik het bijzonder druk gehad met de verhuizing naar onze nieuwe woning.
Geen tijd gehad, gemaakt om te vissen. Twee weken geleden eindelijk voor het eerst sinds lange tijd wezen vissen. Het zijn rare tijden. Het Corona virus waard rond in de wereld. Duizenden doden, vele mensen besmet, winkels gesloten, van alles afgelast, zelf de Maasvlakte waar ik op zeeforel wil gaan vissen dit voorjaar. Dan maar op zeelt op mijn favorite stek. Na eerst een brasem gevangen te hebben volgende er direct een mooie zeelt achteraan. De pen had niet eens de kans om aan de oppervlakte te komen. Met een tevreden gevoel naar huis gegaan. Diezelfde avond sloeg het noodlot toe. Mijn moeder werd thuis onwel, gezien de leeftijd en vage klachten werd zij direct verdacht van het dragen van het Corona virus, ik was daar dag en nacht voor de verzorging en kon zelf ook in quarantaine. Bijna 2 weken op de vloer op een slaapmatje geslapen. Gelukkig is moeders negatief getest en inmiddels naar een verzorgingstehuis overgebracht voor herstel.
Ik pak de draad weer op en vanmorgen vroeg gaan vissen. Lopend naar mijn stek zie ik in de verte 2 reeen staan. Een mooi begin van de dag. De vogels zingen uitbundig of zijn druk met hun nest bezig. Een paar handen pellets gaan op de stek om de aandacht van de vis op het trosje wormen te trekken. Lang blijft het stil, heel. De noordoosten wind doet daar geen goed aan. Dan eindelijk duikt mn pennetje weg. Ik verwacht een boksende zeelt, maar nee. Deze vis vecht anders. Als snel komt een een mooi schubkarpertje aan de oppervlakte. Na wat dappere vluchtpogingen beland de vis toch in het net. Ik heb de denkbeeldige visdraad weer opgepakt, met succes.
No comments:
Post a Comment