Donders koud!

Vier januari, ik heb m'n eerste vrije dag te pakken van 2019. De dag ervoor de dropshot uitrusting in orde gemaakt om deze ochtend eens lekker achter de roofvis aan te gaan met allerlei soorten, al dan niet levensecht lijkende, rubber creaties. Op de weg naar de visstek toe is het nog even spannend, ijs of geen ijs op het water. Want het is behoorlijk koud buiten. De afgelopen dagen wat gevroren en licht gesneeuwd. Voor Nederlandse begrippen ligt er dan meteen een "pak sneeuw" van wel 3 cm....Op de visstek aangekomen zie ik dat ik redelijk geluk heb. Het deel wat ik wil gaan bevissen is ijsvrij, de andere helft van het water is nog bedekt met een vlies ijs. De harde wind, naderende sneeuw en een temperatuur van net 2C maakt het donders koud.
De eerste worpen worden gemaakt en het shadje wordt tergend langzaam binnengehaald met pauzes, waarin het shadje van de nodige stuiptrekkingen wordt voorzien veroorzaakt door mijn rechterarm. Vele worpen worden gemaakt, af en toe een tik van een vis, maar helaas nog geen goede aanbeet. Een verre worp naar rechts doet mijn shadje een meter van de overkant op zo'n 25 meter afstand belanden. De nieuwe Momoi lijn 8/00 maakt de verre worpen met gemak mogelijk. Ik start de molen dan.... vast of een aanbeet...Ik blijf staan met een wapperend lijntje, door onder de knoop van de haak. Ik kan niet echt zeggen dat ik een vis aan de haak had, maar er liggen op die plaats ook geen obstakels waar ik zo mijn lijn op kan doorsnijden, voor zo ver ik weet.

Niet getreurd, gewoon doorgaan, op naar de eerste vis. Het is inmiddels nog harder gaan waaien, gelukkig ben ik goed gekleed anders was het niet uit te houden van de kou. Dan vlak voor de kant een hoop gespetter en kabaal... wat nu... Ik ga kijken maar zie niks, behalve wat takken en waterplanten die wild bewegen. Dan zie ik opeens dat de enorme ijsplaat welke m'n halve visstek bedekt jdoor wind wind loskomt van de kant. Binnen enkele minuten is de schots al een paar meter op drift. Mooi zo, mijn visbereik wordt hierdoor een stuk groter. Na aardig wat worpen toch nog maar een keer op de mysterieuze verspeel plek werpen. Pats... in een worp precies op de plaats waar ik het shadje hebben wil en... meteen weer vast.. nee ... een flinke snoek heeft direkt het mini shadje te grazen genomen.

Een dril op behoorlijk afstand is bezig. Ik neem geen risico en loop te snoek tegemoed, ondertussen het net met de XL steel gereedmakend. Voorzichtig drillen, hopen dat de Fluorcarbon lijn heel blijft. Langzaam komt de snoek naar het net, een hele beste zo te zien. Om de kant op het onthaakmatje zie ik pas hoe dik de snoek is. Geweldig, die heeft al menig visje achter de kiezen zitten. Voorzichtig onthaak ik de vis en meet deze meteen.... 76 cm. De snoek gaat weer terug in zij koude element. Brrr de eerste sneeuwvlokken vallen. Een hapje eten en een slok warm water voor dat ik nog even verder ga vissen. Een tweede vis zit er niet meer ik. Ik ga lekker naar de warme kachel!