18 mei 2018

Een schitterende barbeel als verjaardags kado.

Het is 18 mei half 3 in de nacht, vandaag ben ik jarig, de vrouw is niet thuis, het is goed weer, het water stijgt, ik ben niet meer te houden, even 2 uurtjes rijden om een barbeel proberen te vangen in het zuiden des lands.
Net voor het ochtendlgloren arriveer bij m’n favourite riviertje in het zuiden des lands. Erg warm is het niet 8C en er staat nog steeds een koude noorden wind. Niet zo koud als in het westen des lands, maar voor de zekerheid maar m’n winterjas aangedaan. De hoofdlamp gaat aan om de omgeving en struikelblokken te zien tijdens de wandeltocht door bos en grasland naar mijn visstek. Een uil laat zich vlakbij uit de dichte bebossing horen.

De Speedia Widedrum centrepin

Ik loop verder door het lange gras, om mij heen scheinend en heen en weer kijkend. Dan opeens blinken 2 grote ogen uit de duisternis op. De ogen kijken mij aan. Welk dier zou het zijn, een haas, vos een ree? Ik zal het nooit weten, de grote onbekende gaat er snel vandoor. Op de visstek aangekomen begint het vertrouwde ritueel van het aanvoeren van de stek, landingsnet gereed leggen, hengel optuigen beazen en ingooien. Inmiddels alweer een half uur verder eer ik goed en wel zit. Laat de barbeel maar komen. Spaarzaam voer ik af en toe wat bij. Zo gaat de eerste 2 uren snel voorbij zonder teken van leven op de hengeltop. Dan uit het niets een tik gevolgt door een ratelende centrepin. Ik sla aan, mis.... dan gebeurt zelden. What went wrong... kijkend naar de haak zie ik het al, de hair is veel te lang. De hair staat nu op een lengte voor XL aas, dat had een slag kleiner gemoeten zodat de boily dichter tegen de haak zat. Helaas, domme fout.

Ondertussen is het licht geworden en nu is te zien hoe bruin het water is. Dit kwam door een zware bui een dag eerder net over de grens. Altijd gunstig wat kleur in het water. Na nog een uur gezeten te hebben en een boterhammetje en een bak koffie gedronken te hebben slaat de twijfel over de stek toe. Ik verhuis naar een volgende mooie stek, kijken of het daar beter gaat. Halvewege in het lange gras zie ik een afgewaaide tak over het hoofd. Gelukkig heb ik geen hengels in mijn handen, maar met de volle rugtas ga ik keihard onderuit. Pfff, je worden ouder....Opgekrabbeld en we verder. Hetzelfde ritueel opgestart met voeren, het aas op de juiste plaats in de rivier geplaatst en afwachten maar. Aas vervangen van groot naar kleine van boily naar Smak naar pellet. Helaas het mag ook hier niet baten. Gelukkig maak de schitterende omgeving een hoop goed. Uiteindelijk verhuis ik toch maar weer terug naar m’n oude stek.
Eindelijk, weer een uur verder en de top gaat krom... yesss.... een korte run en... dan iss het klaar. Een flinke brasem komt naar de kant. Toch fijn dat ik wat gevangen heb maar.....

De dikke brasem die mijn hart even sneller deed kloppen

De haak wordt opnieuw beaasd nu met 2 stuks 8 mm pellets. Dit geeft eerlijk gezegd mij nooit zo veel hoop, zo’n klein stukje aas in het weidse diepe stromende water, geen vis die dat weet te vinden... zou je denken. Het is inmiddels al rond de middag, nog geen actie. Ik ga langzaam inpakken want ik heb thuis nog een hoop te doen.

Ik loop naar de hengel om het aas te verversen. Op het moment dat mijn hand boven de greep zweeft om de hengel op te pakken begint de centrepin te gieren en de top gaat helemaal krom. Dat kan niet bijn niet missen.... barbeel! De barbeel neemt een paar korte runs en blijft enige tijd diep zijn rondjes trekken.

Met de Speedia wide centrpin krijg ik de vis toch makkelijk onder controle en na een paar minuten is de vis moegestreden,klaar om het net in te gaan. Eenmaal op de kant ligt er een prachtige slanke barbeel van 70 cm in het net. Mijn verjaardag kan niet meer stuk. De nodige foto’s worden snel genomen . De ochtend wordt vergeten, dit ene moment, die ene vis maakt alles goed.