Another one bites the dust...

De eerste zeelt van de dag ...51 cm.
Vanmorgen vroeg toch maar weer gaan vissen. CD van Queen speelt in de auto " Another one bites the dust. Ik denk nog" Wie " bites the dust" deze ochtend, ik of een mooie vis? Ondanks de tegenslagen van de afgelopen weken geef ik niet op, enkele karpers verspeeld, wat mooie dobbers verspeeld, langdurige koude wind uit noord-oostelijke richtingen, geen neerslag en weinig gevangen op wat klein grut na en een hele lelijke brasem met 1 oog.
Bij het meertje een nieuwe stek gevonden waar ik de afgelopen weken dus al wat vissen verspeeld heb, oorzaak: afgevallen takken die onder water liggen. Aantrekkelijk voor de vissen vanwege allerlei insecten welke zich op en tussen de takken en takjes verschuilen. Aangekomen op de stek eerst een paar handjes Mainline Halibut pallets op een vierkante meter uitgestrooid. Alles even laten rusten en verderop de Hardy Marksman 14ft. floatrod met de Conquest centrepin optuigen. Op deze stek alvast een half uurtje gaan vissen met een andere hengel. Na enige tijd schuift mijn dobber de diepte in, ik sla en...lijnbreuk. Mijn dobber verdwijnt de diepte in, " Die zie je niet meer terug" denk ik. Na wat minder gepaste worden voor een zondag ochtend besluit ik op mijn nieuwe stek te gaan vissen.
Eerst nog even mijn hand door de brandnetels halen,, wat maakt het uit, als het eenmaal tegen zit, zit alles tegen.
Op mijn stek aangekomen zie ik iets wat ik graag zie...bellen, een wolk bellen die zich langzaam verplaatst. Voorzichtig laat ik het aas zakken en ga een stukje van de kant zitten. Wel makkelijk zo'n 14 ft hengel. Mijn eigengemaakte pauwpen geeft wat tekenen van leven van onder het wateroppervlak door. Kan bijna niet anders want mijn aas ligt midden in de wolk bellen. Na een paar tellen gaat mijn pauwpen onder. Ik sla aan en een stevig gevecht ontpopt zich. Geen karper maar zeelt zo te voelen. De vis gaat naar links dan weer naar rechts dan eindelijk weg van de takken...hmmm niet dus...blijkbaar liggen er nog meer takken onder het wateroppervlak. Enfijn de vis zit muurvast, wat nu trekken of even wachten. Even wachten maar, gelukkig de vis zwemt zichzelf los en een mooie zeelt komt na korte tijd in het net. Na wat foto's gemaakt te hebben het meetlint erlangs, 51 cm. Eindelijk, een goede start.



Another one bites the dust!

Na een minuut of 15 toch nog maar een keer op de nieuwe stek kijken. Wederom siert een mooi bellen plakkaat mijn stek. Toch nog maar even proberen. Binnen de kortste keren wordt mijn pen weggetrokken en aan het stompen op de hengeltop te voelen is het wederom een zeelt. Het meetlint wijst 48 cm. aan als ik het langs de groen gekleurde zeelt leg.
" Another one bites the dust" denk het, het nummer van Queen wat ik deze ochtend vroeg in de auto aan had.