Droomvangst...

Sinds een paar jaar probeer ik in de lente een zeeforel te vangen. De lente is een goede tijd om langs de kustwateren een zeeforel te vangen. De vis van de 1000 worpen laat zicht echter niet zo makkelijk vangen. De afgelopen jaren al vele vele worpen en uren gemaakt om een exemplaar te vangen. Zonder resultaat. Op een paar gekneusde ribben en het nodige verspeelde kunstaas na. Inmiddels is het half april, het beloofd een mooie dag te worden. Ik sta echter om 5 uur in de ochtend nog mijn autoruiten te schrappen en als ik richting strand rijd zie ik her en der een witte rijp waas op het gras. Brrrrr, zomeeteen tot m'n middel in het water staan om een zeeforel te vangen. Ach ja, je moet er wat voor over hebben. Vanaf het strand loop ik langzaam het water in, waadstok voor mij, tastend over de bodem. Het is opkomend water. Ik sta een meter of 30 uit de kant de eerste worpen te maken. Links, rechts, voor, achter..... meter of 10 opschuiven en zo gaat het maar door. Na een uur zo bezig geweest te zijn wil ik nog een " master worp" maken. Nee he.... lijn slaat om de top, kunstaas vliegt mijlen ver weg... mij vertwijfeld achter laten met een wapperend kaal lijntje. Ik ga rustig een nieuwe onderlijn en nieuw kunstaas aanknopen. Zorgvuldig alle knopen aantrekken...je weet maar nooit. Als kunstaas gaat nu een lepel de MorteSilda, een Noorse lepel die een zandaal immiteerd. De 15 grams lepeld vliegt richting horizon en wordt binnengevist met af en toe een stop. Ik loop weer langzaam terug, worp na worp makend. Het water komt nu lekker snel op en als snel sta ik tot mijn middel in het water. Worp naar links rechts voor een schuin achter mij makend. Ik werp schuin naar rechts naar een deel waar het water van ondiep naar een diepere geul overgaat. Het water is hier vlak. Nog een een verre werp naar rechts... in draaien... stop ...indr...bammmmmm. Een grote vis klapt op de lepel. De vis springt hoog uit het water ....yeahhh ... een zeeforel.

Het zweet breek mij uit. De grote sterke vis gaat er als een raket vandoor, maakt hoge sprongen en neemt behoorlijk wat lijn. Ik dril voorzichtig... de zeeforel hengel laat zich nu gelden. De zachte top vangt de klappen van de springende zeeforel op. De vis komt eindelijk bij het net... en neemt weer een lange run.... en komt weer bij het net...gevolgd door een run en diverse sprongen. Ondanks de koude heb ik het loeiheet. Wat een dril. Dan eindelijk glijdt de vis het net in. Nu pas besef ik hoe groot deze zeeforel is. De haak zit netjes aan de zijkant van de bek. Ik laat de vis even in het water in het net om m'n kamera klaar te maken. Een paar foto's gemaakt. De vis gemeten....68 cm. Ik kan mijn geluk niet op. Nadat een passant nog wat plaatjes geschoten heeft gaat de zeeforel weer terug het zilte nat in. Op de terugweg nog de nodige worpen gemaakt zonder verder resultaat. Nog genietend van de vangst en de mooie omgeving ga ik weer op weg richting de parkeerplaats ploeterend door het zand.