Vandaag in alle vroegte weer eens voor een sessie naar Limburg gereden. In de ochtendschemering wandel ik naar de stek toe. Echt herfst is het, overal vallende bladeren, overvliegende ganzen,al aardig koud. Kortom een uitdaging om wat te vangen met dit koude weer en bijbehorende watertemperatuur. Omzichtig wordt de nodige gekiem
de hennep om de stek gedropt. Half uurtje visgerei klaarmaken en wat eten en drinken en dan maar afwachten op wat er komen gaat.Ondertussen in het stromende water voor mij,om de paar minuten een handje maden in het water gooien. In de hoop dat dit voer spoor vis aan gaat trekken. Na 2 uur geduldig wachten wordt zonder waarschuwing de hengel top kromgetrokken, ik sla...sodem.... los. Waarschijnlijk een barbeel die trek had in een lekker stuk Smack. Jammer jammer, zoveel kansen krijg je niet in dit jaargetijde op een dag. Maar goed, ik blijf stug door vissen en blijf met regelmaat maden in het water gooien.
De pen voorzichtig onder de overhangende takken leiden.
Rond een uur of 12 wordt het eens tijd voor wat anders. De Hardy Float rod met bijbehorende Hardy Conquest centrepin wordt opgetuigd, een 5BB Drennen pen en een 12/00 onderlijntje met haakje 14 wordt ingezet.Een stuk of drie maden op de haak geprikt en de pen te water gelaten. De pen wordt langzaam met de stroom meegenomen en de centrepin geeft zonder haperen lijn af. Regelmatig even met de duim afremmen zodat het lijkt alsof de maden vrij door het water zweven. Een lekkere snack, als je er van houdt. Keer op keer herhaald zich het ritueel, handje maden in het water, pen er gelijk achteraan en dan zover mogelijk met de stroom mee laten driften. Dan opeens onder de boom gebeurt het,de pen wordt weggetrokken, ik sla, ja vis! Niet groot maar wel een felle vechter. Wat gaat het worden, serpeling, kopvoorn, kleine barbeel... de vis komt onder de kant. Wat het ik nu aan de haak ? Ik kijk nog eens goed, warempel een heuse vlagzalm. Een vis die tot voor kort in Nederland uitgestorven was maar nu door de verbeterde waterkwaliteit weer sporadisch voorkomt. En ik vang er 1, wat een geluk! Voorzichtig de vis onthaken en snel een foto nemen.
Nog maar even door vissen, je weet maar nooit wat voor vis er op het maden spoor afgekomen is. Even later zakt weer de pen weg en niet te geloven, nog een vlagzalm. Ook hier worden wat foto's van gemaakt en met 35 cm een prachtige vis die nog lekker door mag groeien.
Tijd om in te pakken en met een tevreden gevoel te vertrekken. In Engeland gaat men rond deze tijd van het jaar gericht op grayling vissen, zoals daar de vlagzalm genoemd wordt en er ook stukken groter gevangen wordt.
Een "Midwinter session" zit dan ook in de planning.
